Vakantie in Italie 2011
Door: joseenotto
18 Juni 2011 | Italië, Rome
Vakantie Italie 2011
Beste allemaal, hieronder kun je ons reisverslag lezen. Het is een heel verhaal in één keer, Dat komt omdat wij op onze eerste locatie geen internetaansluiting hadden. Dus veelleesplezier.
Donderdag 9 juni, vertrek om ong. 7 uur richting Antwerpen. Alle tassen in de auto, tomtom aan en gaan. Helaas rijden we bij Antwerpen de ochtendspits in en ook rondom Brussel is het druk maar na Namen kunnen we lekker doorrijden en halen we de verloren tijd in en zitten goed op schema. Even een koffiestop en de benen strekken. De volgende stop gaan we lunchen en komt de koelbox tevoorschijn met de broodjes en salade. Terwijl wij lekker zitten te eten landt er een ooievaar achter ons. Helemaal niet bang voor ons. Gauw even een foto maken. Dat is best uniek op zo’n drukke parkeerplaats vlak bij de grote weg. Verder gaat de reis richting Straatsburg vlak bij de grens met Duitsland en vervolgens richting Bazel, dan zijn we al een heel eind. Waar zullen wij overnachten? We besluiten door te rijden naar Luzern en daar een hotelletje op te zoeken. Langs de snelweg is een Holliday Inn hotel maar er is daar verder niets te beleven dus rijden we door naar het centrum van Luzern. Zoals in elke stad is parkeren ook hier een probleem en we hebben geen zwitserse franken voor de parkeerautomaat. Toch maar ven op een parkeerplaats gezet op goed geluk en een hotel binnengelopen om te vragen of er een kamer beschikbaar is voor een nacht. Dat was zo en we de mevrouw van het hotel gaf ons een kaart waarmee we langs de stoep konden parkeren. Luzern is mooi en heeft een alstadt waar we vlakbij zaten. Erg mooi. Omdat Zwitserland bekend staat om zijn kaas stel ik voor de gaan kaasfonduen in een Heidi achtige sfeer. Dat lukt. Bij de kaasfondue worden een paar in de schil gekookte aardappelen geserveerd mmmm, lekker hoor, en stukjes brood om in de kaasfondue te dopen. Dit heerlijke maal kostte ons wel € 64,- , toch iets om nooit te vergeten. Uiteindelijk als je in Zwitserland bent geweest moet je toch wel kaasfondue hebben gegeten. Daarna lekker slapen want morgen weer een lange rit voor de boeg richting Genua.
vrijdag 10 juni
Volgende ochtend ontbijten in het hotel. Een ontbijt waar ik, en Ot al helemaal niet wild van worden, maar goed je hebt in elk geval iets in je maag. Als ik dit zo zie zou ik best een B & B kunnen beginnen. Wat zou Ik mijn gasten dan verwennen met een lekker uitgebreid ontbijt. Daarnaast denk ik dat ik dat ik een veel betere gastvrouw zou zijn dan deze uit de kluiten gewassen vrouw met mannelijke uitstraling en stugge benadering. Wel het type dat je van een Zwitser verwacht.
We vertrekken om ong. 9 uur richting Genua en verwachten er om een uur of twee te zijn. Genua is een enorme grote en chaotische stad en ik heb enorm veel bewondering voor Ot hoe hij door de stad manoeuvreert want dat is absoluut geen makkie, ook niet met een tomtom. Eerst een parkeerplaats vinden. Dat lukt uiteindelijk wel maar het is nog een hele puzzel om er achter te komen waar je als voetganger eruit kunt en welke kant je op moet lopen. We lopen dan ook verkeerd en ik besluit om in mijn beste Italiaans een man aan te spreken en zeg dat we een hotel zoeken in de stad voor een nacht. De man begreep het volkomen en hij vertelde dat zijn vrouw in een hotel werkt. Hij bracht ons er naar toe en babbelde gezellig in het Italiaans tegen mij. Tot mijn verbazing kreeg ik toch nog veel mee van wat hij vertelde. Hij ging zelfs mee naar binnen om te zeggen dat wij op doorreis waren en een goedkope kamer wilde voor de nacht. Daarna nam hij afscheid. Wij waren blij dat deze man ons zo goed had geholpen want als we zelf hadden moeten zoeken hadden we dit nooit gevonden. De man van het hotel vertelde ons dat we de auto in de parcheggio een straat verderop konden wegzetten voor 12 euro voor de hele nacht dus moesten we de auto ophalen en daar parkeren. Dit was zo ongeveer een nachtmerrie voor ons allebei om de auto daar te krijgen. Ten eerste was het onduidelijk waar we in moesten rijden en ten tweede bleek dat er nog maar een plaatsje vrij was maar dan wel een heel kleintje. Veel steekwerk en maar hopen dat hij niet beschadigd zou worden door andere parkeerders. Uiteindelijk wel gelukt.
Daarna de stad in. Druk en veel mooie gebouwen. Sommige zeker aan een reinigingsbeurt toe. Uiteraard een kijkje genomen bij de haven waar veel schepen komen en gaan. Gek genoeg had ik me het toch anders voorgesteld dan het werkelijk was. In mijn gedachte moest het een groot plein zijn met mooie terrassen waar mensen gezellig met uitzicht op de haven konden eten. Maar dit was niet het geval. Een lange boulevard met parkeerplaatsen langs de haven en aan het einde een groot plein, maar zonder de gezellige terrassen. Een beetje een tegenvaller dus maar weer de stad in gelopen en op een terras een wijntje gedronken en naderhand nog wat gegeten. Daarna richting hotel. Goh wat was ik moe. Ben als een blok in slaap gevallen.
Zaterdag 11 juni
Volgende morgen, na weer een karig ontbijt ,richting de Agriturismo in Moncigoli, Podere. Gelukkig was het goed te vinden. Ode aan onze tomtom want dit is werkelijk helemaal in the middle of nowhere. De omgeving is wel erg mooi. De dochter van de eigenaresse ontving ons en liet ons het huisje zien. Heel leuk met een keukentje en een ouderwetse vliegenkast, zoals wij die vroeger hadden, waar het servies, bestek en de pannen in stonden. Een klein keukentje maar er stond van alles. Verder een boerderijachtige inrichting welke goed past bij het huisje. Veel privacy, je ziet hier niemand. Nou ja, we gaan natuurlijk toch veel op pad. Nadat we alles hadden geïnstalleerd zijn we naar Fivizanno gereden om wat boodschappen te doen. In de supermarket wat inkopen gedaan. In de buurt van de Agriturismo niet veel restaurantjes gezien of een dorpje waar je lekker op je gemak naar toe kunt lopen. Dat is wel jammer. Ook geen televisie in het huisje. En ’s avonds autorijden in deze omgeving is niet aan te raden, er is geen straatverlichting en als je de omgeving dan niet goed kent, is dat best wel eng want de wegen zijn niet recht toe rechtaan. Veel bochtenwerk en heuvels. Ik hoop dat we ons ’s avonds niet al te veel gaan vervelen.
Zondag 12 juni
Pinksteren, vandaag naar Porto Venere gegaan. Hartstikke leuk, maar verschrikkelijk druk, nadat we de auto hadden geparkeerd terug gelopen naar de haven langs de strandjes. Het is prachtig weer, zonneschijn zo’n 28 graden. Op een terrasje een aperol gedronken en mensen gekeken. Naar de punt gewandeld. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht op de zee en de haven. OP ons gemak terug gewandeld en gegeten in een van de vele restaurantjes. Daarna weer de klim omhoog naar de auto, gauw de airco aan want het is bloedheet.
’s Avonds is het hier in ons huisje erg stil. Geen radio en televisie. Geen dorpje in de buurt waar je even naar toe kunt lopen. Dat is wel jammer. Maar dat had ik geloof ik al gezegd, ik verval in heraling. De omgeving is echt prachtig en het huisje is ook erg leuk maar de enige afleiding die je hier hebt zijn de ezels op de agriturismo. Eén ezel heeft een baby van 5 dagen oud, dat is echt een schatje.
Maandag 13 juni
We besluiten om Lucca te bezoeken en de autostrade te vermijden. Een lange tocht door de bergen is het alternatief. Het verschil van temperatuur hier hoog in de bergen is enorm. Dat verschilt wel soms 7 graden met het dal. Om een uur of 12 arriveren we in Lucca. Lucca is een vestingstad geheel ommuurd. De oude binnenstad is ook afgesloten voor autoverkeer wat heel relaxt is. Je kunt merken dat het nog geen hoogseizoen is want er drommen geen massa’s toeristen door de straten. OP een plein een cappuccino gedronken en al dwalend door de straatjes vind je het éne na het ander oude gebouw of kerk. Vooral het amfitheater, wat een plein is, doet heel leuk aan met al zijn terrasjes en bont gekleurde huizen. Het Palazzo Pfalzer is een bezoek waard met de mooie tuin met fontein en beelden van een aantal goden en beelden die de seizoenen verbeelden. De kamers zijn nog in de originele staat. De stof van het meubilair is totaal verteerd maar je kunt zien dat dit rijke mensen waren die hier woonden. Aan het einde van de dag toch nog even wat inkopen doen in een winkel met allerlei soorten formaggio, prosciutto en olivi. Natuurlijk mozzarella di buffala gekocht en wat pecorino, prosciutto en olivi. Daarna terug naar Moncigoli, maar wel over de autostrada dit keer. Morgen gaan we dan echt naar Cinque Terre met de trein. Om half 10 vertrekt hij vanaf Aulla dus op tijd opstaan.
Dinsdag 14 juni
Na een kaartje te hebben gekocht moeten we nog ong. 20 minuten wachten maar dan hoeven we ook niet over te stappen in La Spezia omdat de trein ons rechtstreeks naar Monterosso brengt. Vanuit Monterosso kun je telkens de trein naar het volgende plaatsje nemen. Maar wij besluiten om eerst een stukje te lopen alvorens weer op de trein te stappen.Na een stukje gewandeld te hebben door het mooie Monterosso kwamen we bij een kassa. Om verder te lopen moesten we een kaartje kopen. Bij de kassa werd aangegeven dat je beter niet op hakken kon lopen maar verder geen waarschuwing over het terrein en de afstand. Zonder enige argwaan begonnen wij aan deze, naar later bleek, toch wat zware tocht van anderhalf uur. Vele steile trappen en moeilijk begaanbare paden tot aan Vernazza. Aangezien wij allebei slippers droegen best wel moeilijk. Ik was erg bang om uit te glijden op die gladde stenen met losliggend gruis. Hijgend en steunend liepen wij, en met ons vele anderen, dit moeilijke pad. Sommige mensen keerden terug, logisch hoor. Een waarschuwing bij de ingang zou op zijn plaats zijn geweest. Naderhand bleek dat van alle paden tussen de dorpjes dit de zwaarste was. Aan het einde de beloning, het uitzicht op Vernazza, piu bella. We snakten allebei naar water en iets te eten. Lekker terras opgezocht en een fritto misto besteld (gefrituurde vissoorten). Naast ons zaten een man en vrouw uit Australie. Gezellig zitten kletsen met de Aussies. Toen we weer wat uitgerust waren in Vernazzo de trein genomen naar Corneglia. Daar kwamen we het groepje Amerikanen tegen die we tijdens we wandeling ook hadden gezien. Wij namen het shuttle busje naar Corneglia want lopend moest je weer 365 treden oplopen. Dat zagen we niet zo zitten. Corneglia was erg klein en boven op de rots gelegen. Uiteraard weer een prachtig uitzicht. De Amerikanen nodigden ons uit voor een drankje op het terras. Gezellig hoor, ze waren ontzettend gezellig, zelfs Ot moest dat toegeven, hoewel hij eigenlijk niet zo van Amerikanen houdt. Daarna terug met het busje naar het station om naar het volgende plaatsje te gaan, Manorolo.Hier namen we afscheid van de Ameikanen want zij logeerden hier. Ook Manorolo was klein en kleurrijk zoals de vorige plaatsjes van Cinque Terre. Vanuit Manorolo namen we het pad Via dell' amore naar Riomaggiore waar vele slotjes hangen aan het hek en langs de weg ter bezegeling van de oneindige liefde. Een makkelijk geplaveid pad, en dat moet ook wel voor al die verliefde stelletjes die alleen oog hebben voor elkaar want die hebben geen oog voor het soms verschrikkelijke wegdek. Daarna naar de trein die ons terug zal brengen naar La Spezia waar we vervolgens moeten overstappen op de trein naar Aulla. Helaas moeten we in Aulla wel 75 minuten wachten voordat de trein komt richting Parma. Uiteindelijk om 21.30 uur komen we aan in Aulla. Nu snel met de auto naar de Agriturismo en lekker douchen en slapen. Het was een geweldige maar lange en vermoeiende dag. Morgen maar een rustdagje inlassen.
Woensdag 15 juni (rustdagje)
Donderdag 16 juni
Na zo´n rustdagje op de agriturismo hebben we wel weer behoefte aan iets anders dan het geluid van de balkende ezels en de koeienbellen en besluiten om naar Pisa te gaan. De afstand is ongeveer 95 kilometer maar over de autostrada gaat dat snel. Gelukkig is Pisa een goed begaanbare stad om met de auto te rijden en natuurlijk is het nog geen hoogseizoen dus met de drommen toeristen valt het best mee. Uiteraard zijn er, zoals tegenwoordig wel veel, Japanners en Chinezen met fototoestellen.
Lopend langs de rivier de Arno slaan we de oude stad in en lopen onder mooie gebogen galerijen met winkels. Straalt altijd wel iets chique´s uit. Toch nog wel even zoeken waar de beroemde toren staat. Onderweg val ik voor de derde keer sinds we hier zijn. Ik ga echt aan mezelf twijfelen, kan ik opeens niet meer normaal lopen of wat is er aan de hand. Weer een schaafplek erbij nu op mijn elleboog. Ik kan wel janken, sterker nog ik jank ook , niet zozeer omdat het zo´n pijn doet maar omdat het nu de derde keer is dat ik val. Ik lijk wel en oud wijf die niet meer zelfstandig kan lopen. Nou ja we pakken het eerste beste terrasje om even een kop koffie te drinken en bij te komen van de val. Daarna weer op pad richting de beroemde toren van Pisa. En ja hoor, daar staat hij dan. Wat is hij mooi en prachtig wit. Veel mooier dan op plaatjes. Wel staat hij inderdaad erg scheef, maar daarom is hij natuurlijk ook zo beroemd. Op hetzelfde plein staat een prachtige kathedraal en Baptisterium. Alles opgetrokken uit marmer. Logisch want het marmer wordt hier vlakbij uit de bergen gehouwen. Ook het interieur van de kathedraal is adembenemend mooi. Wij besluiten om een boekje van Pisa te kopen daar staan altijd prachtige foto´s in die jezelf toch nooit zo mooi kunt nemen. We vinden een boekje in het Nederlands gelukkig, want ook al kan ik best wat Italiaans lezen het is toch makkelijker in je moederstaal. Nadat we alles hebben bekeken nemen we een drankje op een terrasje in de schaduw want het is bloedheet vandaag. Ik denk wel zo´n 30 graden. Daarna terug naar de auto die in de zon staat dus, het is verschrikkelijk heet in de auto. Gauw de airco aan. Morgen is de laatste dag hier op de Agriturismo want zaterdag verhuizen we naar Marina di Bibbona zo´n 150 km verderop.
Vrijdag 17 juni
Hoewel het absoluut niet koud is wil de zon niet echt doorkomen. Ik besluit wat ondergoed te wassen want we moeten nog een week en het ondergoed begint aardig op te raken. Gelukkig heb ik een waslijn met knijpers meegenomen en kunnen we een lijntje spannen tussen het hekje en de parasol, precies genoeg ruimte voor ons vakantiewasje. Daarna rijden we naar Fivvizanno om te pinnen bij de Bancomat. In het plaatsje is het super rustig, het lijkt wel of iedereen slaapt, niets te beleven. Alleen de supermarkt is open. Dan terug naar de Agriturismo.
´s Middags nog een autoritje door het landschap wat echt prachtig is naar Aulla, maar ook hier niets te beleven, dus maar een gelato gegeten die zijn hier natuurlijk super. Ik hoop dat we vanavond wel een keer gezellig uit eten kunnen gaan of in Fivvizanno of in Aulla. Om een uur of 7 tut ik me een beetje op en rijden we naar Fivvizzanno. Op het peintje worden de voorbereidingen getroffen voor een feest. Welk feest, geen idee. Ik vraag de signora van de bar war wij een prosecco drinken welk feest er morgen wordt gevierd. Zij zegt: ik geloof dat het een festa religiosa is. Maar meer weet zij er ook niet van te vertellen.
Na nog een prosecco rekenen we af. Dan kun je zien dat het hier niet toeristisch is want de prijs bedraagt voor 4 prosecco waarbij gratis 2 schaaltjes met chips, olijven en pinda's worden geserveerd € 8.-. Dan kun je wel een fooitje geven.
Aan de overkant van het pleintje is een klein restaurantje. Als ik om de menukaart vraag zegt het meisje: die hebben wij niet en noemt 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten op waar wij uit kunnen kiezen. Zoals iedereen die weleens in Italie is geweest weet dat spaghetti geen hoodfgerecht is maar een voorgerecht. We bestellen ieder een pasta en ik kies als hoofdgerecht een carpaccio van zwaardvis (pesce spada) Het smaakt overheerlijk. O ja en een salade caprese (tomaten, mozzarella di buffala en basilico) allemaal even heerlijk. Als afsluiting nog een latte macchiato. En dan besluiten we op te stappen. Als ik de rekening vraag krijgen we eerst nog een drankje van het huis, limoncello of grappa. Ik kies voor de limoncello want grappa is veel te sterk voor mij maar Ot kiest voor de grappa die volgens hem smaakt als korenwijn.Dan komt de rekening, wel € 30,- ik ben gewoon vertederd hierdoor, dat maak je toch nooit meer mee dat je voor zo'n bedrag kunt eten inclusief wijn. We bedanken de signora per tutti en rijden het donker in, gelukkig is het niet zo ver.
Zaterdag 18 juni
Inpakken en afscheid nemen van onze gastvrouw Vivianne en haar dochter en nipote (kleinkind). Ze zwaaien ons na tot we uit het zicht verdwijnen en Ot stelt onze tommie in, op naar onze volgende bestemming Toscane.
Na een poosje verandert het landschap wordt het lieflijk golvend zoals Toscane op de plaatjes en de kalenders.
Mi piace Toscane molto. Ook Ot vindt het prachtig.
Na wat files arriveren we dan in Marina di Bibbona. Veel campings en we krijgen direct het echte vakantiegevoel weer.Het is ook weer behoorlijk warm, tegen de 30 graden maar er staat ook veel wind.
Bij de camping aangekomen horen we dat voor Selectcamp het kantoortje om 15.00 uur opengaat. We drinken nog even een drankje bij de bar. Om 15.00 uur komt het personeel, en ja hoor ook 2 Nederlandse, een jongen en een meisje.
Wij worden naar onze caravan gebracht nr. 7 en ja hoor het ziet er precies zo uit als op de website. Lekker veel kastruimte en alles is aanwezig. Na ingeruimd te hebben lopen we naar de Bancomat en supermarket even buiten de camping. Onze aardige buren afkomstg uit Nederland hebben ons wat wegwijs gemaakt. O, wat ben ik blij weer wat mensen te zien en een praatje te kunnen maken. Nee hoor, ik zou nooit zo afgelegen kunnen wonen, ik moet mensen om me heen hebben en af en toe een praatje kunnen maken. Trouwens ik niet alleen hoor, Ot is ook blij weer met iemand over voetbal te kunnen praten.
Voor het avondeten maak ik de wraps klaar die ik nog in Aulla had gekocht en wat filetlapjes en wat tomaten salade.
Nu nog even mijn reisverslag bijwerken zittend op ons terrasje met een wijntje.
Beste allemaal, hieronder kun je ons reisverslag lezen. Het is een heel verhaal in één keer, Dat komt omdat wij op onze eerste locatie geen internetaansluiting hadden. Dus veelleesplezier.
Donderdag 9 juni, vertrek om ong. 7 uur richting Antwerpen. Alle tassen in de auto, tomtom aan en gaan. Helaas rijden we bij Antwerpen de ochtendspits in en ook rondom Brussel is het druk maar na Namen kunnen we lekker doorrijden en halen we de verloren tijd in en zitten goed op schema. Even een koffiestop en de benen strekken. De volgende stop gaan we lunchen en komt de koelbox tevoorschijn met de broodjes en salade. Terwijl wij lekker zitten te eten landt er een ooievaar achter ons. Helemaal niet bang voor ons. Gauw even een foto maken. Dat is best uniek op zo’n drukke parkeerplaats vlak bij de grote weg. Verder gaat de reis richting Straatsburg vlak bij de grens met Duitsland en vervolgens richting Bazel, dan zijn we al een heel eind. Waar zullen wij overnachten? We besluiten door te rijden naar Luzern en daar een hotelletje op te zoeken. Langs de snelweg is een Holliday Inn hotel maar er is daar verder niets te beleven dus rijden we door naar het centrum van Luzern. Zoals in elke stad is parkeren ook hier een probleem en we hebben geen zwitserse franken voor de parkeerautomaat. Toch maar ven op een parkeerplaats gezet op goed geluk en een hotel binnengelopen om te vragen of er een kamer beschikbaar is voor een nacht. Dat was zo en we de mevrouw van het hotel gaf ons een kaart waarmee we langs de stoep konden parkeren. Luzern is mooi en heeft een alstadt waar we vlakbij zaten. Erg mooi. Omdat Zwitserland bekend staat om zijn kaas stel ik voor de gaan kaasfonduen in een Heidi achtige sfeer. Dat lukt. Bij de kaasfondue worden een paar in de schil gekookte aardappelen geserveerd mmmm, lekker hoor, en stukjes brood om in de kaasfondue te dopen. Dit heerlijke maal kostte ons wel € 64,- , toch iets om nooit te vergeten. Uiteindelijk als je in Zwitserland bent geweest moet je toch wel kaasfondue hebben gegeten. Daarna lekker slapen want morgen weer een lange rit voor de boeg richting Genua.
vrijdag 10 juni
Volgende ochtend ontbijten in het hotel. Een ontbijt waar ik, en Ot al helemaal niet wild van worden, maar goed je hebt in elk geval iets in je maag. Als ik dit zo zie zou ik best een B & B kunnen beginnen. Wat zou Ik mijn gasten dan verwennen met een lekker uitgebreid ontbijt. Daarnaast denk ik dat ik dat ik een veel betere gastvrouw zou zijn dan deze uit de kluiten gewassen vrouw met mannelijke uitstraling en stugge benadering. Wel het type dat je van een Zwitser verwacht.
We vertrekken om ong. 9 uur richting Genua en verwachten er om een uur of twee te zijn. Genua is een enorme grote en chaotische stad en ik heb enorm veel bewondering voor Ot hoe hij door de stad manoeuvreert want dat is absoluut geen makkie, ook niet met een tomtom. Eerst een parkeerplaats vinden. Dat lukt uiteindelijk wel maar het is nog een hele puzzel om er achter te komen waar je als voetganger eruit kunt en welke kant je op moet lopen. We lopen dan ook verkeerd en ik besluit om in mijn beste Italiaans een man aan te spreken en zeg dat we een hotel zoeken in de stad voor een nacht. De man begreep het volkomen en hij vertelde dat zijn vrouw in een hotel werkt. Hij bracht ons er naar toe en babbelde gezellig in het Italiaans tegen mij. Tot mijn verbazing kreeg ik toch nog veel mee van wat hij vertelde. Hij ging zelfs mee naar binnen om te zeggen dat wij op doorreis waren en een goedkope kamer wilde voor de nacht. Daarna nam hij afscheid. Wij waren blij dat deze man ons zo goed had geholpen want als we zelf hadden moeten zoeken hadden we dit nooit gevonden. De man van het hotel vertelde ons dat we de auto in de parcheggio een straat verderop konden wegzetten voor 12 euro voor de hele nacht dus moesten we de auto ophalen en daar parkeren. Dit was zo ongeveer een nachtmerrie voor ons allebei om de auto daar te krijgen. Ten eerste was het onduidelijk waar we in moesten rijden en ten tweede bleek dat er nog maar een plaatsje vrij was maar dan wel een heel kleintje. Veel steekwerk en maar hopen dat hij niet beschadigd zou worden door andere parkeerders. Uiteindelijk wel gelukt.
Daarna de stad in. Druk en veel mooie gebouwen. Sommige zeker aan een reinigingsbeurt toe. Uiteraard een kijkje genomen bij de haven waar veel schepen komen en gaan. Gek genoeg had ik me het toch anders voorgesteld dan het werkelijk was. In mijn gedachte moest het een groot plein zijn met mooie terrassen waar mensen gezellig met uitzicht op de haven konden eten. Maar dit was niet het geval. Een lange boulevard met parkeerplaatsen langs de haven en aan het einde een groot plein, maar zonder de gezellige terrassen. Een beetje een tegenvaller dus maar weer de stad in gelopen en op een terras een wijntje gedronken en naderhand nog wat gegeten. Daarna richting hotel. Goh wat was ik moe. Ben als een blok in slaap gevallen.
Zaterdag 11 juni
Volgende morgen, na weer een karig ontbijt ,richting de Agriturismo in Moncigoli, Podere. Gelukkig was het goed te vinden. Ode aan onze tomtom want dit is werkelijk helemaal in the middle of nowhere. De omgeving is wel erg mooi. De dochter van de eigenaresse ontving ons en liet ons het huisje zien. Heel leuk met een keukentje en een ouderwetse vliegenkast, zoals wij die vroeger hadden, waar het servies, bestek en de pannen in stonden. Een klein keukentje maar er stond van alles. Verder een boerderijachtige inrichting welke goed past bij het huisje. Veel privacy, je ziet hier niemand. Nou ja, we gaan natuurlijk toch veel op pad. Nadat we alles hadden geïnstalleerd zijn we naar Fivizanno gereden om wat boodschappen te doen. In de supermarket wat inkopen gedaan. In de buurt van de Agriturismo niet veel restaurantjes gezien of een dorpje waar je lekker op je gemak naar toe kunt lopen. Dat is wel jammer. Ook geen televisie in het huisje. En ’s avonds autorijden in deze omgeving is niet aan te raden, er is geen straatverlichting en als je de omgeving dan niet goed kent, is dat best wel eng want de wegen zijn niet recht toe rechtaan. Veel bochtenwerk en heuvels. Ik hoop dat we ons ’s avonds niet al te veel gaan vervelen.
Zondag 12 juni
Pinksteren, vandaag naar Porto Venere gegaan. Hartstikke leuk, maar verschrikkelijk druk, nadat we de auto hadden geparkeerd terug gelopen naar de haven langs de strandjes. Het is prachtig weer, zonneschijn zo’n 28 graden. Op een terrasje een aperol gedronken en mensen gekeken. Naar de punt gewandeld. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht op de zee en de haven. OP ons gemak terug gewandeld en gegeten in een van de vele restaurantjes. Daarna weer de klim omhoog naar de auto, gauw de airco aan want het is bloedheet.
’s Avonds is het hier in ons huisje erg stil. Geen radio en televisie. Geen dorpje in de buurt waar je even naar toe kunt lopen. Dat is wel jammer. Maar dat had ik geloof ik al gezegd, ik verval in heraling. De omgeving is echt prachtig en het huisje is ook erg leuk maar de enige afleiding die je hier hebt zijn de ezels op de agriturismo. Eén ezel heeft een baby van 5 dagen oud, dat is echt een schatje.
Maandag 13 juni
We besluiten om Lucca te bezoeken en de autostrade te vermijden. Een lange tocht door de bergen is het alternatief. Het verschil van temperatuur hier hoog in de bergen is enorm. Dat verschilt wel soms 7 graden met het dal. Om een uur of 12 arriveren we in Lucca. Lucca is een vestingstad geheel ommuurd. De oude binnenstad is ook afgesloten voor autoverkeer wat heel relaxt is. Je kunt merken dat het nog geen hoogseizoen is want er drommen geen massa’s toeristen door de straten. OP een plein een cappuccino gedronken en al dwalend door de straatjes vind je het éne na het ander oude gebouw of kerk. Vooral het amfitheater, wat een plein is, doet heel leuk aan met al zijn terrasjes en bont gekleurde huizen. Het Palazzo Pfalzer is een bezoek waard met de mooie tuin met fontein en beelden van een aantal goden en beelden die de seizoenen verbeelden. De kamers zijn nog in de originele staat. De stof van het meubilair is totaal verteerd maar je kunt zien dat dit rijke mensen waren die hier woonden. Aan het einde van de dag toch nog even wat inkopen doen in een winkel met allerlei soorten formaggio, prosciutto en olivi. Natuurlijk mozzarella di buffala gekocht en wat pecorino, prosciutto en olivi. Daarna terug naar Moncigoli, maar wel over de autostrada dit keer. Morgen gaan we dan echt naar Cinque Terre met de trein. Om half 10 vertrekt hij vanaf Aulla dus op tijd opstaan.
Dinsdag 14 juni
Na een kaartje te hebben gekocht moeten we nog ong. 20 minuten wachten maar dan hoeven we ook niet over te stappen in La Spezia omdat de trein ons rechtstreeks naar Monterosso brengt. Vanuit Monterosso kun je telkens de trein naar het volgende plaatsje nemen. Maar wij besluiten om eerst een stukje te lopen alvorens weer op de trein te stappen.Na een stukje gewandeld te hebben door het mooie Monterosso kwamen we bij een kassa. Om verder te lopen moesten we een kaartje kopen. Bij de kassa werd aangegeven dat je beter niet op hakken kon lopen maar verder geen waarschuwing over het terrein en de afstand. Zonder enige argwaan begonnen wij aan deze, naar later bleek, toch wat zware tocht van anderhalf uur. Vele steile trappen en moeilijk begaanbare paden tot aan Vernazza. Aangezien wij allebei slippers droegen best wel moeilijk. Ik was erg bang om uit te glijden op die gladde stenen met losliggend gruis. Hijgend en steunend liepen wij, en met ons vele anderen, dit moeilijke pad. Sommige mensen keerden terug, logisch hoor. Een waarschuwing bij de ingang zou op zijn plaats zijn geweest. Naderhand bleek dat van alle paden tussen de dorpjes dit de zwaarste was. Aan het einde de beloning, het uitzicht op Vernazza, piu bella. We snakten allebei naar water en iets te eten. Lekker terras opgezocht en een fritto misto besteld (gefrituurde vissoorten). Naast ons zaten een man en vrouw uit Australie. Gezellig zitten kletsen met de Aussies. Toen we weer wat uitgerust waren in Vernazzo de trein genomen naar Corneglia. Daar kwamen we het groepje Amerikanen tegen die we tijdens we wandeling ook hadden gezien. Wij namen het shuttle busje naar Corneglia want lopend moest je weer 365 treden oplopen. Dat zagen we niet zo zitten. Corneglia was erg klein en boven op de rots gelegen. Uiteraard weer een prachtig uitzicht. De Amerikanen nodigden ons uit voor een drankje op het terras. Gezellig hoor, ze waren ontzettend gezellig, zelfs Ot moest dat toegeven, hoewel hij eigenlijk niet zo van Amerikanen houdt. Daarna terug met het busje naar het station om naar het volgende plaatsje te gaan, Manorolo.Hier namen we afscheid van de Ameikanen want zij logeerden hier. Ook Manorolo was klein en kleurrijk zoals de vorige plaatsjes van Cinque Terre. Vanuit Manorolo namen we het pad Via dell' amore naar Riomaggiore waar vele slotjes hangen aan het hek en langs de weg ter bezegeling van de oneindige liefde. Een makkelijk geplaveid pad, en dat moet ook wel voor al die verliefde stelletjes die alleen oog hebben voor elkaar want die hebben geen oog voor het soms verschrikkelijke wegdek. Daarna naar de trein die ons terug zal brengen naar La Spezia waar we vervolgens moeten overstappen op de trein naar Aulla. Helaas moeten we in Aulla wel 75 minuten wachten voordat de trein komt richting Parma. Uiteindelijk om 21.30 uur komen we aan in Aulla. Nu snel met de auto naar de Agriturismo en lekker douchen en slapen. Het was een geweldige maar lange en vermoeiende dag. Morgen maar een rustdagje inlassen.
Woensdag 15 juni (rustdagje)
Donderdag 16 juni
Na zo´n rustdagje op de agriturismo hebben we wel weer behoefte aan iets anders dan het geluid van de balkende ezels en de koeienbellen en besluiten om naar Pisa te gaan. De afstand is ongeveer 95 kilometer maar over de autostrada gaat dat snel. Gelukkig is Pisa een goed begaanbare stad om met de auto te rijden en natuurlijk is het nog geen hoogseizoen dus met de drommen toeristen valt het best mee. Uiteraard zijn er, zoals tegenwoordig wel veel, Japanners en Chinezen met fototoestellen.
Lopend langs de rivier de Arno slaan we de oude stad in en lopen onder mooie gebogen galerijen met winkels. Straalt altijd wel iets chique´s uit. Toch nog wel even zoeken waar de beroemde toren staat. Onderweg val ik voor de derde keer sinds we hier zijn. Ik ga echt aan mezelf twijfelen, kan ik opeens niet meer normaal lopen of wat is er aan de hand. Weer een schaafplek erbij nu op mijn elleboog. Ik kan wel janken, sterker nog ik jank ook , niet zozeer omdat het zo´n pijn doet maar omdat het nu de derde keer is dat ik val. Ik lijk wel en oud wijf die niet meer zelfstandig kan lopen. Nou ja we pakken het eerste beste terrasje om even een kop koffie te drinken en bij te komen van de val. Daarna weer op pad richting de beroemde toren van Pisa. En ja hoor, daar staat hij dan. Wat is hij mooi en prachtig wit. Veel mooier dan op plaatjes. Wel staat hij inderdaad erg scheef, maar daarom is hij natuurlijk ook zo beroemd. Op hetzelfde plein staat een prachtige kathedraal en Baptisterium. Alles opgetrokken uit marmer. Logisch want het marmer wordt hier vlakbij uit de bergen gehouwen. Ook het interieur van de kathedraal is adembenemend mooi. Wij besluiten om een boekje van Pisa te kopen daar staan altijd prachtige foto´s in die jezelf toch nooit zo mooi kunt nemen. We vinden een boekje in het Nederlands gelukkig, want ook al kan ik best wat Italiaans lezen het is toch makkelijker in je moederstaal. Nadat we alles hebben bekeken nemen we een drankje op een terrasje in de schaduw want het is bloedheet vandaag. Ik denk wel zo´n 30 graden. Daarna terug naar de auto die in de zon staat dus, het is verschrikkelijk heet in de auto. Gauw de airco aan. Morgen is de laatste dag hier op de Agriturismo want zaterdag verhuizen we naar Marina di Bibbona zo´n 150 km verderop.
Vrijdag 17 juni
Hoewel het absoluut niet koud is wil de zon niet echt doorkomen. Ik besluit wat ondergoed te wassen want we moeten nog een week en het ondergoed begint aardig op te raken. Gelukkig heb ik een waslijn met knijpers meegenomen en kunnen we een lijntje spannen tussen het hekje en de parasol, precies genoeg ruimte voor ons vakantiewasje. Daarna rijden we naar Fivvizanno om te pinnen bij de Bancomat. In het plaatsje is het super rustig, het lijkt wel of iedereen slaapt, niets te beleven. Alleen de supermarkt is open. Dan terug naar de Agriturismo.
´s Middags nog een autoritje door het landschap wat echt prachtig is naar Aulla, maar ook hier niets te beleven, dus maar een gelato gegeten die zijn hier natuurlijk super. Ik hoop dat we vanavond wel een keer gezellig uit eten kunnen gaan of in Fivvizanno of in Aulla. Om een uur of 7 tut ik me een beetje op en rijden we naar Fivvizzanno. Op het peintje worden de voorbereidingen getroffen voor een feest. Welk feest, geen idee. Ik vraag de signora van de bar war wij een prosecco drinken welk feest er morgen wordt gevierd. Zij zegt: ik geloof dat het een festa religiosa is. Maar meer weet zij er ook niet van te vertellen.
Na nog een prosecco rekenen we af. Dan kun je zien dat het hier niet toeristisch is want de prijs bedraagt voor 4 prosecco waarbij gratis 2 schaaltjes met chips, olijven en pinda's worden geserveerd € 8.-. Dan kun je wel een fooitje geven.
Aan de overkant van het pleintje is een klein restaurantje. Als ik om de menukaart vraag zegt het meisje: die hebben wij niet en noemt 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten op waar wij uit kunnen kiezen. Zoals iedereen die weleens in Italie is geweest weet dat spaghetti geen hoodfgerecht is maar een voorgerecht. We bestellen ieder een pasta en ik kies als hoofdgerecht een carpaccio van zwaardvis (pesce spada) Het smaakt overheerlijk. O ja en een salade caprese (tomaten, mozzarella di buffala en basilico) allemaal even heerlijk. Als afsluiting nog een latte macchiato. En dan besluiten we op te stappen. Als ik de rekening vraag krijgen we eerst nog een drankje van het huis, limoncello of grappa. Ik kies voor de limoncello want grappa is veel te sterk voor mij maar Ot kiest voor de grappa die volgens hem smaakt als korenwijn.Dan komt de rekening, wel € 30,- ik ben gewoon vertederd hierdoor, dat maak je toch nooit meer mee dat je voor zo'n bedrag kunt eten inclusief wijn. We bedanken de signora per tutti en rijden het donker in, gelukkig is het niet zo ver.
Zaterdag 18 juni
Inpakken en afscheid nemen van onze gastvrouw Vivianne en haar dochter en nipote (kleinkind). Ze zwaaien ons na tot we uit het zicht verdwijnen en Ot stelt onze tommie in, op naar onze volgende bestemming Toscane.
Na een poosje verandert het landschap wordt het lieflijk golvend zoals Toscane op de plaatjes en de kalenders.
Mi piace Toscane molto. Ook Ot vindt het prachtig.
Na wat files arriveren we dan in Marina di Bibbona. Veel campings en we krijgen direct het echte vakantiegevoel weer.Het is ook weer behoorlijk warm, tegen de 30 graden maar er staat ook veel wind.
Bij de camping aangekomen horen we dat voor Selectcamp het kantoortje om 15.00 uur opengaat. We drinken nog even een drankje bij de bar. Om 15.00 uur komt het personeel, en ja hoor ook 2 Nederlandse, een jongen en een meisje.
Wij worden naar onze caravan gebracht nr. 7 en ja hoor het ziet er precies zo uit als op de website. Lekker veel kastruimte en alles is aanwezig. Na ingeruimd te hebben lopen we naar de Bancomat en supermarket even buiten de camping. Onze aardige buren afkomstg uit Nederland hebben ons wat wegwijs gemaakt. O, wat ben ik blij weer wat mensen te zien en een praatje te kunnen maken. Nee hoor, ik zou nooit zo afgelegen kunnen wonen, ik moet mensen om me heen hebben en af en toe een praatje kunnen maken. Trouwens ik niet alleen hoor, Ot is ook blij weer met iemand over voetbal te kunnen praten.
Voor het avondeten maak ik de wraps klaar die ik nog in Aulla had gekocht en wat filetlapjes en wat tomaten salade.
Nu nog even mijn reisverslag bijwerken zittend op ons terrasje met een wijntje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
